Bu haftaki Perşembe Sohbetimizde “Eskişehir İşletmeleri Tarihi” konusuyla Anadolu Üniversitesi İİBF Öğretim Üyesi Prof.Dr. Avni Barış Baraz bizlerle oldu.Sayın Baraz konuşmasında özetle şunları söyledi; Aile İşletmelerinde Türk Kültürünün İzleri: Eskişehir’de Bir Araştırma Aile işletmeleri “aile” ile “iş hayatı” konularının sıklıkla birbirine karıştırıldığı kurumlardır. Türk aile işletmelerini anlamak ve davranış kalıplarını açıklamak, hatta sorunlarına çözüm üretmek için Türk kültürünün özelliklerini analiz etmek gerekir. Böylece Türk aile işletmelerinin özellikle küreselleşme sürecinde nasıl yönetilmesi gerektiği konusunda bilgi sahibi olabiliriz. Çalışmalarımızda Eskişehir’in köklü ve eski aile işletmelerinin iş yapma alışkanlıkları kültürel boyutlarıyla ele alınmıştır. Bu süreçte Hofstede’in “Kültürleri Birbirinden Ayıran Öğeler” araştırmasında yer alan boyutlar (güç mesafesi, bireycilik/toplulukçuluk, dişillik/erillik, belirsizlikten kaçınma, zaman, hoşgörü) karşılaştırılmıştır. Sonuçlar köklü Eskişehir aile işletmelerinde güç dağılımındaki eşitsizliğin “normal” olarak algılandığını, kişilerin kendini “ben” yerine “biz” olarak tanımladığını, insanların genel olarak çatışmalardan kaçarak ve huzura yöneldiğini, belirsizliklerle mücadele etmeyi sevdiğini, iş hayatını kısa vadeli değerlendirdiğini ve hoşgörü sahibi olduğunu göstermektedir. Hofstede’in boyutlarıyla yapılan değerlendirmelere ek olarak bazı farklı davranış kalıplarının da kültürü etkilediği söylenebilir. Sözgelimi kız çocuklarına aile işletmelerinin geleceğinde rol verilmemesi, aile büyüğü hayattayken sonraki yöneticinin kim olacağının planlanmaması, mütevazi hayat tarzı sürdürme, aynı tasarruf ve yatırım alışkanlıklarının yıllarca korunması, uzun dönemli personel istihdam edilmesi, aile terbiyesinin sözlü aile anayasası olarak kullanılması, güvene dayalı ilişkilerin benimsenmesi vb.